Biopsja tarczycy

BIOPSJA TARCZYCY to specjalistyczne badanie diagnostyczne, które polega na pobraniu próbki tkanki z guzka tarczycy w celu analizy laboratoryjnej. Jest to kluczowe badanie w diagnostyce zmian nowotworowych oraz zapalnych tarczycy.

Rodzaje biopsji tarczycy:  

1. Biopsja cienkoigłowa tarczycy – wskazania

Biopsja cienkoigłowa tarczycy (a dokładnie – biopsja aspiracyjna cienkoigłowa celowana, czyli BACC) jest najczęściej potrzebna w sytuacji, gdy zostanie wykryta obecność co najmniej jednego guzka w tarczycy. Wskazaniami do jej wykonania może być wyczucie za pomocą dotyku obecności w obrębie miąższu gruczołu guzka, powiększenie tarczycy powiązane z bólem w trakcie jej dotykania, wole wieloguzkowe, a także wykrycie w badaniach USG zmian o średnicy powyżej 1 cm, zmian hipoechogenicznych oraz obecność, nieostro odgraniczonych od miąższu tarczycy guzków.

2. Biopsja gruboigłowa tarczycy – wskazania

Biopsja gruboigłowa (BG) tarczycy jest pomocniczą metodą diagnostyczną, którą wykorzystuje się, gdy biopsja aspiracyjna cienkoigłowa okaże się niewystarczająca. Wskazaniem do BG jest zatem konieczność rozróżnienia konkretnych zmian powstałych w tarczycy, czego przykładem może być zapalenia tarczycy Riedla. Lekarz może zlecić biopsję gruboigłową również wtedy, gdy występuje możliwość pojawienia się chłoniaka.

Biopsja tarczycy – przeciwwskazania

W przypadku niektórych zmian w obrębie tarczycy można zrezygnować z biopsji ze względu na niskie ryzyko ich charakteru nowotworowego. Dotyczy to m.in. prostych torbieli bez niepokojących cech, guzków autonomicznych lub gąbczastych, a także guzków o średnicy nieprzekraczającej 5 mm. Należy jednak pamiętać, że nawet najmniejszy guzek kwalifikuje się do badania BACC w przypadku osób z grupy podwyższonego ryzyka (np. mutacja RET, przerzuty raka tarczycy).

Przygotowanie do biopsji i przebieg badania:

• Pacjent leży na plecach, a lekarz dezynfekuje skórę na miejsce biopsji
• Za pomocą USG lekarz lokalizuje guzek, a następnie wprowadza cienką igłę do zmiany, pobierając materiał do badania.
• Nie jest wymagane specjalne przygotowanie, takie jak pozostawanie na czczo.
• Pacjenci przyjmujący leki przeciwzakrzepowe powinni poinformować o tym lekarza.
• Cała procedura trwa zazwyczaj kilka minut i jest mało inwazyjna.
• Pobrany materiał jest przenoszony na szkiełko i utrwalany, a następnie badany pod mikroskopem.

Ocena histopatologiczna:

• Po pobraniu materiału, próbka jest przekazana do laboratorium i analizowana, aby ocenić czy zmiana jest łagodna czy złośliwa. Badanie histopatologiczne jest kluczowym narzędziem do dalszego postepowania terapeutycznego.

Możliwe powikłania:

• Siniaki w miejscu wkłucia.
• Rzadko, krwawienie lub infekcja.